გრამატიკა
ქართულ
ენას საშუალება აქვს წარმოადგინოს ინფორმაცია იმის შესახე, თუ რას წარმოადგენდა სახელი
ადრე ან როგორი ვითარება ახასიათებს მას წინანდელთან შედარებით.
ამის
გამოხატვა ხდება ნა- -არ/ნა- -ალ და ნა- -ევ მაწარმოებლებით.
ასეთი
სახელი აღნიშნავს:
ა)
საგანს, პირს, რომელიც უწინ იგივე იყო, რაც ძირეული სიტყვით არის გადმოცემული: ნა-ცოლ-არ-ი,
ნა-ყმ-ევ-ი, ნა-მწყემს-არ-ი...
ბ)
ადგილს, სადაც უწინ ის საგანი იყო, რაც ძირეულით არის გადმოცემული: ნა-ქალაქარ-ი, ნა-სახლ-არ-ი,
ნა-ტყვი-არ-ი...
გ)
საგანს, პირს, რომელიც იმ ადგილას იყო, რომელზეც ძირეული სახელი მიუთითებს: ნა-ციმბირ-ალ-ი,
ნაციხ-არ-ი, ნა-ფრონტ-ალ-ი...
დ)
დროს, რომელიც გამოხატავს, რომ ძირეულით გადმოცემული ხანი უკვე ჩავლილია: ნა-შუაღამ-ევ-ი,
ნა-შუადღ-ევ-ი... ასეთი სახელების უმეტესობა ზმნიზედურად არის გამოყენებული: ნა-სა-ღამო-ევ-ს,
ნა-სადილ-ევ-ს, ნა-ვახშმ-ევ-ს...
წინა
ვითარების სახელები ხშირად ტოპონიმებად არის ქცეული: ნა-საყდრ-ალ-ი, ნა-ქერ-ალ-ა, ნა-ქალაქ-არ-ი,
ნა-ვენახ-ევ-ი, ნა-დარბაზ-ევი, ნა-დაბ-ურ-ი...
ფუძეკუმშვადი სახელები წინა ვითარების სახელთა მაწარმოებლების დართვისას შეკუმშულ ფუძეს აჩვენებენ: სოფელი - ნასოფლარი.
აწარმოეთ წინა ვითარების სახელები ნა- -არ მაწარმოებლების
საშუალებით
აწარმოეთ წინა ვითარების სახელები ნა- -ევ მაწარმოებლების
საშუალებით
შეასრულეთ წერითი სავარჯიშო P120/1